Pamiętam dobrze ten moment, kiedy się dowiedziałam, że piłkarskie mistrzostwa Europy w 2012 roku odbędą się w Polsce. Nie wiedząc czemu, pierwsze, o czym wtedy pomyślałam, to była impreza otwarcia. No bo inauguracja wielkiego sportowego święta to zwykle przekrój kultury i tradycji kraju goszczącego. Momentalnie napłynęły mi do głowy obrazki z wielkiego show, otwierającego mundial w Korei Płd. i Japonii czy Igrzyska w Sydney. A zaraz potem oczyma wyobraźni zobaczyłam Zespół Pieśni i Tańca Śląsk z podskakującymi w rytm ludowej muzyki starszymi paniami, trzymającymi się za boczki i przywdziewającymi białe chusty. W życiu bym jednak nie podejrzewała, że ten obrazek może wkrótce wyjść poza moją wyobraźnię.

No i co teraz będzie? Te babcie z Jarzębiny naprawdę zostaną zawiezione na stadion i będą śpiewać koko koko? Osobiście zaraz po usłyszeniu tej piosenki ucieszyłam się, że w czasie EURO nie będzie mnie w kraju i że nie ma najmniejszej obawy, że usłyszę ten "przebój" przez przypadek w radiu czy telewizji. Można ten wybór potraktować z dystansem jako żart. Tak radzi Robert Sankowski, felietonista Gazety Wyborczej. Dodaje przy tym, że wszyscy ci, którzy teraz lamentują i szydzą z koko koko, nie mają poczucia humoru. Jeśli jednak fakt, iż uważam ten hit za wieś i lipę, ma świadczyć o moim braku poczucia humoru, to w porządku. Jak powiedział kiedyś Tomasz Jachimek, poczucie humoru to umiejętność zatrzymywania się w odpowiednim momencie.

Niektórzy nasi rodacy zatrzymać się nie potrafili i wysłali na babcie sms. Sami więc jesteśmy sobie winni, jak to zwykle bywa. Nie wiem, kiedy świat nauczy się, że głosowanie smsowe jest większym ryzykiem niż skakanie do wody pełnej piranii z rozwaloną nogą. Prawdopodobnie nigdy, bo przecież z tego robi się największą kasę, a przecież tylko ona dziś się liczy.

Chociaż z drugiej strony, z tym koko problem jest taki jak z kadrą Smudy. Nic lepszego nie było! Owszem, po klęsce za miesiąc będziemy gdybać, a co jakby wziął Piecha zamiast Kucharczyka, Borysiuka zamiast Matuszczyka, Marysię zamiast Jasia itd. Kilka powołań do kadry wywołuje uśmiech tak szeroki, jak niektóre odnogi Amazonki. Ale generalnie na problem bogactwa "Franz" narzekać nie mógł tak, jak widzowie przy wyborze polskiej piosenki. A to czy jego wybrańcy mają jaja, czy nie, okaże się w czerwcu. Wtedy dopiero się oceni. Artur Boruc? I tak by nie grał w pierwszym składzie. Już bardziej szkoda Michała Żewłakowa. Dobrze skomentował to portal weszło.com, który napisał tak: te babcie faktycznie były lepsze od całej konkurencji, co tylko pokazuje, że o miejsce na scenie podczas Euro 2012 jest równie łatwo jak o miejsce w ataku w kadrze Smudy. Ktokolwiek by wygrał – należałoby strzelić sobie w łeb.

Ale jest też plus. Słyszeliście oficjalny hymn EURO 2012, nagrany przez Niemkę Oceanę Mahlmann? Nie? To dobrze. Łoooo łoooo jejejeje jejejeje endless summer. I praktycznie tyle. W sumie jakby wyciąć głos, to kawałek nadawałby się do wszelkiego rodzaju reklam i skrótów meczowych. Gorzej, jak jednocześnie ogląda się teledysk. Fragmenty poprzednich turniejów i migawki architektury miast goszczących tegoroczną imprezę przeplatane są ujęciami młodych kibiców ludzi, bawiących się na… egzotycznej plaży. Zarówno ci ludzie, jak i ta plaża kojarzą się z Europą tak, jak Cracovia z mistrzostwem Polski. Jarzębina ma przynajmniej związek z Polską. A że nieco zbyt dobitny to trudno.

W każdym razie, jak to skomentował słusznie Eldo, polscy piłkarze w szatni puszczą raczej co innego. Oby w tym roku chociaż Mazurek Dąbrowskiego wypalił.

Na zdjęciu: "i w co ja się wpakowałem?" Trener Smuda na meczu ligowym w Kielcach (kwiecień 2010).

Komentarze do wpisu: Dodaj nowy komentarz